yetimləşmək

yetimləşmək
f. Yetim olmaq, ata və ya anası ölmək.

Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • yetimləşmə — «Yetimləşmək»dən f. is …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • yetim — sif. 1. Atası anası, yaxud atası və ya anası ölmüş. Yetim uşaq. Atadan yetim qız. – Qürbət içrə fəhləliklə saxlar idi öz başın; Həm vətəndə dul anasın, yetim bacı, qardaşın. A. S.. // İs. mənasında. Yetimə cancan deyən çox olar, çörək verən az.… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • hərəngə — I (Salyan) sözə baxmayan, özbaşına. – Mə:m yetimlərim yaman hərəngə olublar II (Salyan) əgər, əgər ki. – Hərəngə yıxılsam bilün ki, günah sizzədi …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • eytam — ə. «yetim» c. yetimlər …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • siğar — ə. «səğir» c. 1) kiçik uşaqlar; balacalar; 2) yetimlər …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • bədbəxtlik — is. Talesizlik, bəxtsizlik; fəlakət, müsibət, uğursuzluq. Bədbəxtlik üz vermək. – <Arşak:> . . İndi isə vaxtımı iyirmi nəfər yetimlə keçirib, gələcək bədbəxtliyi gözləyirəm. M. S. O …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • cüzi — z. <ər.> 1. Az, azacıq, kiçik. Cüzi məbləğ. – Belədirsə, həmişəlik yetimlər üçün bir məktəb açın, aldığınız prosentlərin cüzi bir hissəsini bu xeyir işə vəqf ediniz. N. N.. Kərim baba naxırı saxladığı, otardığı üçün aldığı cüzi aylıq ilə… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • dul — 1. sif. Ərinin ölümündən sonra ərə getməmiş (qadın); arvadının ölümündən sonra evlənməmiş (kişi). Dul arvad yetim saxlar; Naxırçıya minnət qoyar. (Ata. sözü). Qürbət içrə fəhləliklə saxlar idi öz başın; Həm vətəndə dul anasın, yetim bacı qardaşın …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • fitrə — is. <ər.> din. İslamiyyətdə ailə üzvlərinin sayına görə orucluq ayında yoxsullara, yetimlərə verilməli olan sədəqə. <Odabaşı:> Camaatın . . zəkatı və fitrəsi ağanın mübarək əlilə paylanardı. Ə. H …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • himayə — is. <ər.> Birini (daha zəif olanı) qoruma, ona havadarlıq və qayğı göstərmə, qanadı altına alma; himayəçilik. Nənə himayəsində böyümək. – Telli indi bir ilə yaxındı ki, qaynının himayəsində yaşayırdı. S. H.. Aslan <Mansuru> götürüb,… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”